Alle legemiddel har det som heiter eit såkalla terapeutisk vindauge. Tek du for lite av legemiddelet, har det for svak effekt
til å hjelpa slik det skal, medan du kan få biverknadar om du tek for mykje.
Det terapeutiske vindauget er legemiddelet si Gullhår-sone: ikkje for mykje,
ikkje for lite, men akkurat passe.
For ein del legemiddel er det terapeutiske
vindauga så romsleg at legemidla kan seljast reseptfritt. Brukarane kan dermed administrera dei sjølve etter rettleiinga på pakken.
Andre legemiddel har smalare vindauge. Eit
døme er legemidla som vert gjevne til pasientar som har fått transplanterte
organ. Dei blir gitt for at ikkje kroppen skal støyta frå seg det nye organet.
Kvifor ikkje ta snarvegen?
TDM, «therapeutic
drug monitoring», er ein metode ein brukar for dei som får slike medisinar.
Det inneber at konsentrasjonen i blodet av verkestoffet og effekten på
pasienten vert målt regelmessig, og doseringane justerte deretter.
Dette er ei
viktig form for persontilpassa legemiddelbehandling.
Farmasøyt Stein Bergan har jobba mykje med
TDM ved Oslo universitetssjukehus og Farmasøytisk
institutt på Universitetet i Oslo. Han meiner metoden ikkje vert nytta nok.
– For ikkje lenge sidan var eg invitert
til å halda eit foredrag om prostatakreft. Då måtte eg lesa meg opp på
legemidla på feltet. Og nokre av dei er openbert eksempel på nye legemiddel som
er eigna for bruk av TDM, fortel han.
– I bruksrettleiingane frå produsenten
er det lange avsnitt om interaksjonar og dosering. Der står det kva ein må vera
obs på av biverknadar og kontraindikasjonar, altså når ein ikkje bør bruka
legemiddelet eller vurdere lågare dosering.
– Men sidan uynskte effektar skriv seg
frå konsentrasjonen av legemiddelet i blodet, kvifor ikkje ta snarvegen og måla
han, i staden for å bruka biverknadane som indikator?
Kunne dokumentera effekt
Han peikar på fleire årsaker til at TDM
førebels er mindre i bruk enn det burde.
– Sjølv om TDM og persontilpassa
legemiddelbehandling ikkje er nytt, er det ein del behandlarar som ikkje tenker
på, eller nok rett og slett er ukjende med metoden.
Bergan trur at dersom ikkje TDM alt er i
bruk på deira felt, tenkjer dei kanskje ikkje i dei banar. TDM hamnar i
blindsona.
Ein annan grunn er, ifølge forskaren, at det førebels
finst få studiar på TDM.
– Viss ikkje du kan vise til
studiar der dei brukte dette på 200 pasientar og fekk 20 prosent betre
overleving, nøler behandlarane med å ta det i bruk. Det er forståeleg at dei er
skeptiske til om TDM er nødvendig. Samstundes er slike studiar svært
krevjande å gjennomføra.
Han fortel at han sjølv i sitt arbeid med doktorgraden kunne dokumentera effekten av TDM på nyretransplanterte, men
at det er langt mellom liknande studiar.
Annonse
Mykje brukt i transplantasjonsmiljø
– Farmasøytisk industri er kanskje ikkje
så interesserte i studiar som undersøkjer korleis effekten av eit legemiddel
varierer mellom pasientar. Dei kan fort tenkja at er produktet ute på
marknaden, er det godt nok for dei, seier Bergan.
Han fortel at det likevel føregår ein del forsking på
dette i industrien, men at det dessverre er det langt frå alt som blir
publisert vitskapleg.
– Og så kan det vel vera slik at dersom ein ynskjer å finna lite
variasjon – for det er jo det enklaste for produsenten – så finn ein lite
variasjon. Korleis forskingsresultat skal tolkast, kjem litt an på augo som
ser.
Men i nokre miljø er interessa for TDM
større. For barnemedisin er det spørsmål om korleis ein skal dosera legemiddel
der dosering berre er oppgjevne for vaksne.
Og i transplantasjonsmiljø er TDM
mykje brukt.
– I tillegg til standarbehandlinga brukar
ein rett som det er legemiddel «off label». Det vil seia at legemiddelet vert brukt til noko anna enn det som det eigentleg
er godkjent for, seier Bergan.
Opplagt nyttig nokre gonger
– Transplantasjonsmiljøa tek friskt i bruk
nye legemiddel «off label» til dømes
for behandling av avstøytingar når dei meiner eit legemiddel ser lovande ut til bruken deira. Når legemiddelet dermed vert brukt til noko anna enn det er godkjend
for, er ansvaret til fabrikanten avgrensa. Ansvaret til behandlaren er
desto større.
– Då kan TDM vere godt å ha, men sidan
bruken er meir usystematisk, er det endå vanskelegare å dokumentera effekten.
Bergan pensjonerte seg i mars, men han er
framleis oppteken av at TDM er underbrukt. Han erkjenner at forskinga på metoden er slunken. Han meiner at det ikkje er noka uoverstigeleg hindring.
– Nokre gonger er det så opplagt at TDM vil vera nyttig at det
ikkje er nokon grunn til å nøla med å ta det i bruk, seier han.