Denne artikkelen er produsert og finansiert av Universitetet i Oslo - les mer.
Resultata vart ikkje det forskarane hadde sett for seg. Musa blei ikkje beskytta av trening.(Illustrasjonsfoto: Shutterstock / NTB)
Trening beskytta ikkje mus mot skadar etter hjerneslag
Folk som trenar med høg intensitet, er betre beskytta mot slag og mot skadeverknadar dersom dei fyrst får slag. Men hjå mus fann ikkje forskarane den same effekten.
Ein del av denne gunstige effekten
skuldast mjølkesyra som vert produsert i musklane når vi trenar. Forskarar ved
Farmasøytisk institutt på Universitetet i Oslo (UiO) har tidlegare vist at ein
kan tilføra mjølkesyre ved injeksjon og oppnå mykje av den same effekten som
ved trening.
– No ville vi undersøkja om injeksjon av
mjølkesyre òg ville gje beskyttelse mot langtidseffektar av slag, seier
professor Cecilie Morland ved UiO.
Langvarige skadar
– Vi delte ei gruppe forsøksmus i tre. Den
eine gruppa fekk injeksjonar med mjølkesyre, medan dei andre hadde høvesvis
moderat og høgintensiv trening i tredemølle. I tillegg hadde vi ei
kontrollgruppe utan nokon tiltak.
Etter sju veker med desse regima vart musene
påførte kunstig hjerneslag.
Tre veker seinare undersøkte dei kva forskjellar
dei ulike regima hadde hatt på hjernen til musene.
– Mange studiar undersøker effekten av
tiltak etter nokre få dagar, men vi ynskte eit litt lengre perspektiv. Det gjev
jo lite glede for ein pasient om han har få problem eit par dagar etter slaget dersom er det seinare dukkar opp langvarige skadar, seier Morland.
Får ikkje mumsa potetgull
Forskarane hadde venta å finna at
høgintensiv trening og injeksjon av mjølkesyre hadde ein gunstig effekt på
skadar etter slag slik det tidlegare er påvist hjå menneske.
Men resultata
vart ikkje det dei hadde sett for seg.
– Heilt likt. Alle gruppene hadde heilt
like store skadar tre veker etter slaget. Ingen av tiltaka hadde hatt nokon
effekt.
Men mjølkesyre, enten ho er injisert
eller produsert av kroppen sjølv gjennom trening, er jo påvist å ha effekt på
menneske. Så kvifor hadde den ikkje effekt på musene?
Morland trur ho har
forklaringa.
– Forsøka er jo gjort på laboratoriemus. Der testar vi ut éin variabel, medan andre faktorar er så like som mogleg. Same
døgnrytme, same kosthald, til og med genetisk er dei like, forklarar ho.
– Det er ingen av dei som får liggja
framfor TV-en i sju veker og mumsa potetgull.
Uventa resultat ein styrke for forskinga
For slik er det jo for menneske, at det er
andre faktorar som spelar inn. Usunt kosthald er ein typisk risikofaktor,
røyking ein annan og ein usunn livsstil generelt.
Annonse
– Medan dei som driv med jamleg
hardtrening, gjerne har ein sunnare livsførsel på andre område òg, seier
Morland.
Ho understrekar at nettopp det at dei
ikkje fann det dei hadde venta, er ein del av forskinga sin natur.
– Dersom vi visste utfallet av alle
forsøka våre på førehand, hadde vi jo ikkje trengt å gjera dei. At vi
innimellom får andre resultat enn det vi hadde venta, er berre ein styrke for
forskinga.